zorlu yollardan geçtik... uykusuydu, emmesiydi, kakasının rengiydi (!) kusmasıydı derkeeeen 2,5 ayı devirdik çok şükür...
şuan ilişkimiz ballı lokma kıvamında...
sabah ık mık sesleri eşliğinde uyandığımda onu yatağında turgut özal gıdısını çıkarmış kocaman kara gözleriyle bana gülerken buluyorum...
sonra beraber kikirdemeler oynaşmalar....
çocuk yapmanın bu kadar eğlenceli olduğunu bilseydim, korkmazdım :D
bi ara karma aşı yapılınca ateşimiz oldu ama sabaha yine turgut özal olarak uyandık çok şükür...
hamileliğim boyunca yiğit için sağlıklı ve mutlu bir çocuk olmasını diledim...çok şükür çok mutlu ve hayatı boyunca da öyle mutlu bir çocuk olur...
en çok güldüğüm halleri
yalandan ağlama çabaları, önce bir çığlık atıp sonra 'hala kimse beni duymadımı lan' der gibi etrafa bakınması...
kendi pırtının şiddetinden korkması :D oğlum öyle gürültülü pırtlıyor ki gözlerini kocaman açıp buna kendi bile inanamıyor :D
ben tel de konuşurken onunla konuştuğumu sanıp kendini yamulta yamulta gülerek beni de güldürmesi...
bu 2,5 ayda yiğit beni her gün biraz daha şaşırttı... dünyaya getirdiğim o savunmasız ve çaresiz bebe, öyle büyük bir hızla öğreniyor ki,
oyun halısındaki oyuncakları yumruğuyla kendine çekiyor
puset oyuncağıyla konuşup gülüyor... ismi şakir olan hani.... bazen acaba canlı mı diye düşünmüyor değilim :D
ağlatmaya çalıştığımda gülüyor (ama son iki gündür duygulu bir sesle konuşunca dudağını büzmeye başladı)
karnı açken emziği verdiğimde çılgınlar gibi ağlıyor :D
onunla konuşunca karşılık veriyor ugguuuu, aggııııı, guuuuu gibi kelimeleri var :D
daha da bir sürü şey...
onunla öğrenmek çok zevkli... ona öğretmek te çok zevkli olacak...
çok acayip seviyorum...
hayatımız tam olarak yeni düzene oturduğu için bundan sonra daha düzenli yazı girmeye çalışacağım....
